Wiosełko 2016 – dzień 1

Spektakle teatralne dla dzieci zawsze cieszyły się zainteresowaniem. Improwizowane spektakle dla dzieci są jednak nowinką na polskiej scenie teatralnej. Kwestią czasu było tylko kiedy pojawi się festiwal skupiający się na spektaklach adresowanych do młodszej widowni. doczekały się własnego festiwalu. Przy okazji Gdańskiego Festiwalu Impro „Podaj Wiosło” odbył się Ogólnopolski Przegląd Impro dla dzieci „Wiosełko”.

Jako pierwszy zaprezentował się Teatr Improwizacji Afront z Warszawy. Zagrali spektakl „Bajkotworek, czyli bajek pełen worek”. Tytułowy Bajkotworek jest postacią mieszkającą na strychu. Zaskakuje bawiące się tam rodzeństwo i opowiada im bajkę. Dzieci zdecydowały, że chcą zobaczyć bajkę o piłkarzu Robercie, któremu marzy się puchar za bieganie. Na początku bajki poznaliśmy Roberta, który był wyśmiewany przez kolegów za to, że lubi biegać bez piłki. Trafił do lasu, gdzie mógł biegać do woli. Na swojej drodze spotkał różne postaci, takie jak wilk Pazuriusz, króliczka Pysia czy gepardzica Mini. Koniec końców Robert zyskał pewność siebie i nie wstydził się już biegać.

U Afrontu widać było spory warsztat aktorski. Aktorki miały świetną świadomość ciała i bardzo udanie ogrywały swoje postaci. Na uznanie zasługuje również modelowanie głosu. Każda postać miała swój charakterystyczny sposób mówienia. Aktorki bardzo płynnie przechodziły ze scen do narracji, co ułatwiało przejścia między scenami. Warto wspomnieć o ubarwianiu spektaklu różnymi kolorami świateł na scenie. Taki prosty zabieg ułatwia dzieciom wczucie się w historię. Technicznie występ stał na wysokim poziomie.

Drugą improwizowaną bajkę, ImproLalę, zaprezentowali aktorzy z Teatru Miniatura z pomocą Wojtka i Małgosi Tremiszewskiej.  Trójka dzieci została poproszona o namalowanie miejsc akcji do bajki, a czwarte dziecko przedmiot, który się miał pojawić w bajce. Następnie aktorzy za pomocą kukiełek stworzyli historię księżniczki, która bała się wychodzić z zamku z powodu burzy. Pod koniec jednak udało jej się przełamać swój strach. Pomogły jej w tym różne postaci, które spotkała na swojej drodze.

Aktorzy Teatru Miniatura dobrze sobie poradzili, choć było widać, że improwizacja to dla nich nowość. Z pomocą przychodzili im Gosia i Wojtek, którzy w razie potrzeby nakierowywali historię na właściwe tory i wchodzili w interakcję z dziećmi, pytając je o różne rzeczy. O ile spektakle lalkowe nie są nowością, o tyle wykorzystanie lalek w improwizacji było interesującą ciekawostką.

A późnym wieczorem, kiedy wszystkie dzieci już spały, improwizatorzy z grup Peleton, Abordaż, Afront, To Mało Powiedziane i GIT zebrali się, by zagrać Wieczorynkę – bajkę dla dorosłych. Historia miała trzech narratorów, którzy zmieniali się, gdy ktoś z publiczności krzyknął „zmiana”. Każdy z narratorów miał przypisany styl opowiadania. Głównym bohaterem był Wojtek Tremiszewski. Jego bohater miał problem z rozumieniem metafor. W trakcie spektaklu pojawiło się wiele absurdalnych pomysłów, ale wszystkie jednak miały związek z postacią Wojtka. W pewnym momencie nawet został właścicielem chińskiej restauracji, która sprzedawała ciasteczka z metaforami. Mimo przeciwności losu i kolejki klientów do wybranki serca Wojtka, miłość jednak wygrała. Nie było to łatwe, zwłaszcza w mieście, w którym nie było miłości.

Akcje wspólne zawsze są ciekawym mają to do siebie, że zawsze są jedną wielką niewiadomą. Tym razem jednak występ okazał się bardzo udany. Improwizatorzy świetnie współpracowali i łączyli swoje odmienne wizje impro w jedną całość. Udało się wyłowić wątek przewodni, mimo dość absurdalnego charakteru spektaklu, a nawet można się pokusić o stwierdzenie, że pojawił się morał. Krótko mówiąc, wszystkie elementy bajki zostały zachowane.

To był już koniec czwartkowych występów. Nic nie szkodzi. W kolejnych dniach działo się tyle, że nie było mowy o nudzie, ale o tym w kolejnych relacjach.

Relacjonował: Tadeusz Jaśkiewicz